Na de bewogen aankomst van gisteren kregen we deze morgen van de manager van het motel goed nieuws: De reservering was uiteindelijk wel in orde.
De bediende aan de balie wist niet dat er een map van reeds betaalde reserveringen bestond.
De visa-kaart zal niet extra gecrediteerd worden.
Voiláse, weer een probleem minder.
Maar je bent er aanvankelijk toch niet echt gerust in. Bij vertrek denk je: ha, alles is in orde, alles is al betaald en toch loop je soms nog tegen de beperkingen van het systeem aan.
We konden vertrekken met de geruststelling dat alles nu toch in orde bleek te zijn.
Het ontbijt dat hier inbegrepen was, bleek toch niet aan onze verwachtingen te voldoen. Hier is het niet meteen de gewoonte om samen gezellig te ontbijten. Ontbijt is hier een noodzakelijkheid: gauw wat eten en hup,…. Nee, dat moet gezellig zijn met lekkere koffie ☕️ en een babbeltje.
Tok, ach dat is echt USA 🇺🇸. Grote, brede lanen. Alles veel en 'big'. In de liquor store waar we gisteren naar een biertje zochten kan je flessen wodka en tequila kopen van 3 liter! En dan verwonderen ze zich dat er veel alcoholisme is. Ook de porties die hier geserveerd worden zouden bij ons een kroostrijke gezin kunnen voeden. Vroeger toen de mensen echt zware fysieke arbeid moesten verrichten hadden ze die porties waarschijnlijk wel nodig. Die gewoonte is echter gebleven ook al is dat niet meer nodig. Het resultaat is te merken. Sommige mensen zouden best op 2 stoelen kunnen gaan zitten.
Maar, het land is mooi. We reden zopas over de Alaska Hwy. Die is in 1942 door de militairen op 8 maanden tijd aangelegd en verbindt Delta Junction in Alaska USA met Dawson Creek in British Columbia Canada. Hij is 1422 mijl lang. Dat is 2237 km. In Alaska wordt die weg nu op verschillende trajecten grondig aangepakt. We reden zeker weer zo'n 15 km achter een pilootwagentje aan.
De terugkeer in Canada was aan de grens een pak eenvoudiger. Geen foto, geen vingerafdrukken, gewoon een pascontrole en klaar.
In Beaver Creek terug in Canada hebben we onze bokes gegeten op het overdekte terras van het plaatselijke VIC (visitor information center) waar ik ook nog wat stickers en een pin kon versieren.
We verblijven vanavond in Beaver Creek Lodge. Dit was ooit één van de tussenkampen waar de militairen verbleven die de weg maakten. Dat is nu ook de uitvalsbasis van een groep 'miners' die in de buurt zink ontginnen. Ze verblijven voorlopig in mooie tenten die door de uitbaters van de lodge aangeboden worden.
Deze avond eten we ´beef chili' met groenten en brood. Speciaal door de chef klaargemaakt en aan onze cabin afgeleverd.
We hebben nog een biertje over van gisteren, dat drinken we als aperitiefje.