2019-12-20 Home sweet home.

't Was even wennen. Maar al vlug hadden we de draai weer gevonden.
Hoewel, na 35 uren onderweg, ging het uitpakken en de was sorteren eerder op automatische piloot.
We hebben nog net het nieuws van 7 u gehaald en toen is voor ons letterlijk het licht uitgegaan.
Die donkere dagen, daar hebben we het nu wat moeilijk mee. Vanaf nu zouden ze weer stilaan wat langer moeten worden en hebben we toch wat om naar uit te kijken. Doordat het daar laatlente was kregen wij toch wat extra licht.
We hadden echt 'the time of our life', en we zullen toch wel een aantal dingen missen.
- Als je in een restaurant binnen komt dan krijg je samen met de menukaart meteen water op de tafel. GRATIS.
- In elk dorp of stad zijn GRATIS publieke toiletten. Die zijn ook overal kraaknet en goed onderhouden. Ik ben nergens een vuil of kapot toilet binnen gestapt.
- Je kan hier geen 20 km rijden zonder wegenwerken tegen te komen. Dat is normaal omdat ze op de wegen  heel veel last hebben van wegglijdende bergwanden. Als je ze even niet tegenkomt begin je ze zowaar te missen! ๐Ÿ˜
- De vriendelijkheid van de Nieuw-Zeelanders wil ik nogmaals benadrukken. Daar kunnen wij Westerlingen nog iets van leren. ๐Ÿฅฐ
- Ook al staat hun vulkanische oorsprong met regelmatig uitbarstingen en rampen tot gevolg, nu even negatief in het nieuws, de natuur blijft daar uitzonderlijk en uitzinnig mooi.
Er zijn niet voldoende kleurrijke adjectieven om die pracht te omschrijven. ๐Ÿ˜ฎ
- Het feit dat ik mijn camera verloor heeft de pret niet kunnen bederven, want ik heb er een spiksplinternieuwe aan over gehouden. ๐Ÿค—
- Oh ja, we hebben een nieuw soort snoepje voor in de auto uitgevonden: het zwijgpilletje. ๐Ÿคซ
Voor meer uitleg, gelieve Frank daarover te bevragen. ๐Ÿ˜‰

2019-12-18 See ya !

Voilร se, 't zit erop.
Deze morgen zijn we om iets voor 8 vertrokken. We genoten nog een laatste keer van de mooie slingerende wegen, de fantastische landschappen waar we langs kwamen รฉn van de regen. Onderweg zagen we ook nog een ongeval. In die bochten moet je bij regenweer goed uitkijken en dat zal die wegpiraat wel geweten hebben.
Onze rode Suzuki Vitara werd ongeschonden maar pokkevuil (van die dirtroad nog) afgeleverd. De vlucht naar Hong Kong is vlekkeloos verlopen. Het is hier nu 23.30u. (CET -7) De vlucht naar BXL gaat pas over 2 uren.
We komen daar aan donderdagmorgen plaatselijke tijd rond 07:00u. Als de treinen willen rijden (!) zullen we rond de middag thuis zijn. We hoorden immers dat er weer een treinstaking gepland is.
Volgend bericht zal vanuit Belgiรซ ๐Ÿ‡ง๐Ÿ‡ช zijn.

2019-12-17 Coromandel.

Vermits we gisteren deden wat we vandaag zouden doen, hadden we een extra dagje om iets te zien. We bogen ons over de kaart en besloten om naar de stad te trekken die ook zijn naam gaf aan het schiereiland: Coromandel Town.
We tikten de bestemming in de GPS in en volgden de instructies van de stem. Misschien hadden we dat beter niet gedaan!
We gingen van SH25 af en volgden H309. Aanvankelijk bleek dat best een leuk weggetje. Iets smaller dan de SH maar OK. Toen we zowat 5 km gereden hadden veranderde die mooie asfaltweg in een 'dirtroad'. Had ik moeten rijden, dan had ik na 1 km al rechtsomkeer gemaakt. Maar niet zo mijn chauffeur. Die meende dat het nog wel zou meevallen. Dat dit 25 km zou duren, daar had hij bepaald niet op gerekend. Bovendien bleek dat een slingerende weg te zijn met haarspeldbochten en gladde wegdelen omdat de gravel daar weggereden was. Toen we uiteindelijk in de bewuste stad aankwamen hadden we ineens een licht bruine auto ipv een rode. Bovendien is me dat daar beginnen te gieten. Gelukkig zijn daar allemaal overdekte trottoirs. Tussen 2 stortbuien door moest je uit je auto zien te geraken om dan zo snel mogelijk naar zo'n afdak te rennen. We hebben daar geluncht terwijl de regen met bakken uit de lucht bleef vallen.
In het terugkeren zijn we wรฉl langs de SH25 gereden. Dat was zeker een omweg van 35 km en ondertussen bleef de stem van de GPS roespeteren, zeker gedurende 10 km lang.
In het terugkeren zijn we nog eens langs Hot Water Beach gereden. Dat water trekt mijne man onvoorstelbaar aan. Hij moest en zou die warme plekken gaan voelen. Dus, zwembroek aan, handdoek onder de arm en weg was hij..... Hij staat ergens op de foto. Wie kan hem vinden?
Deze avond wordt onze laatste avond in NZ. Hier in Cooks Beach is het nu ook beginnen te stortregenen.
Vermits we deze middag lekker aten houden we het vanavond weer op een slaatje.
Met uiteraard de rest van de fles ..... ๐Ÿ˜‹๐Ÿ˜‰

2019-12-16 Whitianga

Vandaag geen zeiltocht dus. ๐Ÿ˜ฅ
Je gelooft het nooit, maar gisteren was het minder mooi weer dan vandaag. De zon schijnt zelfs en het is 22°C. Er wordt hier om regen gesmeekt en waarschijnlijk was het meer 'wishful thinking' die onze captain liet denken dat het vandaag zou regenen.
Uit frustratie zijn we met de ferry naar Whitianga gegaan. Ik wilde per se op het water vandaag, ook al hadden we de rivier kunnen overzwemmen, hadden we dat gewild. ๐Ÿ˜
We zijn tot de vaststelling gekomen dat Captain Cook hier overal voor het eerst voet aan land gezet heeft. Hoe dat mogelijk is blijft een raadsel!!!!
Whitianga is een (voorlopig) rustig badstadje. Blijkbaar zal dit vanaf volgende week overrompeld worden door Nieuw Zeelanders die met vakantie gaan.
Frank ging pootje baden, we verkenden de omgeving en hier vind je de gekste dingen. Zo kan je hier overal kleine spades kopen of huren om 2u voor en 2u na laagtij een gat in het strand te graven. Weliswaar enkel op รฉรฉn bepaalde plaats. Het zand in die kuilen is heel warm. Het zou goed zijn voor een vermoeid lijf en leden naar het schijnt. Op die momenten krioelt het daar van de mensen. Mij zal je daar niet zien!
De kiwi's (de vrucht dan) hangen hier al zichtbaar aan de bomen te groeien. Deze vrucht is oorspronkelijk afkomstig uit China. Toen heette ze nog Chinese kruisbes. Een Nieuw Zeelandse tuinder, Jim McLoughlin plantte een eerste boomgaard in 1935 en sinds 1959 wordt ze kiwi genoemd naar de bekende vogel. Sinds 1997 wordt de kiwi onder de beschermde 'brand' van Zespri geteeld. Er is ondertussen ook een gele variant, de Zespri Gold, maar dat wisten jullie wel.
Vanmiddag aten we Indisch en vanavond maakte Frank een heerlijk slaatje klaar met een lekker glaasje pinot gris ๐Ÿ˜‹ (of had je iets anders verwacht?)

2019-12-15 Van Tikitere naar Cooks Beach

Deze morgen verlieten we Faith in Tikitere. Deze lieve dame zwaaide ons hartelijk uit.
We maakten op haar aanraden een ommetje via Maunganui. Daar hebben we een wandeling rond de berg met dezelfde naam gemaakt. 's Middags heb ik voor het eerst Fish and chips gegeten op een terrasje met zicht over de oceaan. Dat typische Engelse gerecht kan je hier echt in élk restaurant krijgen. Frank hield het bij een slaatje maar at wel de helft van mijne vis én mijn chips op. ๐Ÿ˜‹
Met de zomervakantie ๐Ÿšฃ‍♀️๐Ÿ„‍♀️in het vooruitzicht worden hier alla Baywatch, nog gauw wat snelcursussen lifesaving gegeven. ๐ŸŠ‍♂️
Normaal zouden we morgen gaan varen. Onderweg echter kregen we een sms-bericht dat 'the captain of the Windborne just phoned and has regretfully canceled the sail trip 2mrw due to bad weather coming.'
Lap, 't is weer van dat hé. Weer een bootvaart die niet zal doorgaan.
We zijn ondertussen aangekomen en de gastvrouw meent dat het overmorgen ook niet zal lukken.
We blijven hier immers precies dáárvoor 3 nachten. De captain zou haar verwittigen mocht het weer toch beter worden.
Er is hier echter wel een en ander te zien en hopelijk regent het morgen toch niet zo hard als in Wellington. Misschien kunnen we toch een tochtje langs het strand maken of met de ferry ๐Ÿšข naar Whitianga gaan. Dit stadje ligt aan de overkant van de vaargeul.

Bij onze aankomst bood onze gastvrouw ons een glas gemberlimonade aan. Die was zó verschrikkelijk zoet. Ik kon dat echt niet drinken. Zelfs voor de helft aangelengd met water lukte me dat nog niet. Frank heeft dat dan maar gewoon naar binnen gespeeld, kwestie van niet onbeleefd over te komen hé.
Frank doet nu een dutje. De rit naar hier was nogal vermoeiend. Er was heel wat bochtenwerk te doen en daarbij moet je wel extra aandacht aan de weg schenken.
We gaan straks de rest van onze Mexicaanse lunch van gisteren opeten. Mét een lekker glaasje pinot gris. ๐Ÿฅ‚

2019-12-14 Kia Ora

Kia Ora is Maori en betekent letterlijk 'heb leven'. Het wordt doorgaans gebruikt als groet. Gewoon 'hallo' dus.
Te Puia is een centrum voor 'education and development of Maori crafts' en daar gingen wij vandaag naartoe. Hier wordt aan jongeren geleerd hoe ze het hout moeten bewerken, been en steen moeten slijpen tot voorwerpen en weven met de bladeren en stengels van planten.
Te Puia is natuurlijk heel wat meer dan dat. Er is een volledig dorp gebouwd met de traditionele gebouwen en op regelmatige tijdstippen worden voorstellingen gegeven van gezangen.
Het centrum ligt tevens aan de rand van een geothermisch gebied met geisers, sulfatorenvelden en blubberende modderpoelen.
Het stinkt hier verschrikkelijk en één geiser spuit regelmatig, niet zo hoog als 'The old faithful' in Yellowstone maar wel zeker drie kwartier aan een stuk.
Hier is ook een kweekprogramma voor kiwi's - de vogels dan.
We hebben vandaag onze eerste echte kiwi's gezien. Dat zijn nachtvogels en daarom worden ze in een donkere omgeving gehouden zodat wij ze kunnen zien. Als het voor ons nacht is wordt bij hun het licht aangestoken en dan gaan ze slapen in holen in de grond die ze zelf graven.
Deze middag zijn we bij een Mexicaan gaan eten. Ze maken de porties hier zo groot dat wij maar de helft opkregen. De andere helft kregen we mee. NOOIT is ons dat ooit overkomen! Frank meende dat hij wel een halve kip tussen zijn enchilada's gevonden had!
Deze avond hebben we nog een gezellig babbeltje geslagen met onze gastvrouw, zelf een halve Maori. Politiek in hun leven was grotendeels gespreksonderwerp.
Het blijft een lastige kwestie.

2019-12-13 van Aokura naar Tikitere

1 - Kopaki
2 - Te Mapara

We hadden weer een reisdag. We vertrokken rond 9 u richting Rotorua. Behalve de fantastische groene landschappen waar we doorheen reden en het feit dat we ons ondanks de kaart รฉn de GPS toch eens misreden hebben (๐Ÿคช), viel er eigenlijk niet veel te beleven.
We blijven ons echter verwonderen over de oprechte vriendelijkheid van de Kiwi's.
Deze middag bij het tankstation heeft een dame ons uitgelegd waarom ze hier 'see ya' zeggen. Wel: 'Goodbye is for ever', en blijkbaar willen ze dat liever niet.
In Rotorua stinkt het. 't Is te zeggen, hier liggen sulfatorenvelden en zoals algemeen geweten is, ruikt dat naar rotte eieren. (Ik dacht eerst dat het aan Frank lag en hij dacht dat het aan mij lag! ๐Ÿ˜ท)
Het huis waar we nu verblijven ligt aan Okawa Bay dit is een kleine baai in Lake Rotoiti. Het reisagentschap weet de pittoreske plaatsen wel uit te kiezen.
We zijn deze avond gaan eten bij Ramada. Onze gastvrouw reserveerde daar voor ons een tafeltje.
We zitten nu in haar living en sippen van een heerlijke Stoneleigh pinot gris.
Het leven kan toch mooi zijn hรจ.

2019-12-12 Aokura

Wij hebben zopas beslist dat wij hier eigenlijk niet meer weg willen. ๐Ÿฅฐ
Zeg nu zelf.....

2019-12-12 Taranaki Maunga

Vandaag hadden we een fijne dag. We werden om 9u opgehaald door Tom, een Maori gids die ons een rondleiding zou geven rond Taranaki Maunga.
Aanvankelijk werd deze stratovulkaan door de Engelsen Mount Egmont genoemd.
Eeuwenlang echter werd de berg door Mฤori 'Taranaki Maunga' genoemd. Het Maori-woord Tara betekent bergtop, en Naki zou afkomstig zijn van ngaki, wat 'stralend' betekent, een verwijzing naar de met sneeuw bedekte bovenste hellingen.
Maunga is berg of piek.
Vanaf 2020 zal deze stratovulkaan enkel nog als Taranaki Maunga bekend staan.
De strijd van de Maori is een strijd die menig inheemse bevolking moet voeren. De erkenning is lastig en nog maar heel recent zijn ze er in NZ achtergekomen dat dit noodzakelijk is om de geschiedenis te overleven. Er zijn nog steeds amper vertegenwoordigers in de stadsbesturen en in het parlement. Dat komt hoofdzakelijk omdat ze gewoonweg niet verkozen worden.
In de Maori cultuur is het de vrouw die de beslissingen neemt. De man moet doen wat zij zegt en zijn taak is beschermen en voorzien in het levensonderhoud. ‘Protect and provide’
Bos en natuur spelen een heel belangrijke rol in de cultuur van de Maori en iedere naam heeft zijn eigen bijzondere betekenis.

We zijn nu weer in het huisje en het aperitiefke smaakt na een dag vol nieuwe indrukken met een gids die met passie over zijn volk spreekt maar toch met beide voeten op de grond staat.
'Progress is unavoidable'

2019-12-07 Kiwi’s, a general impression - part 1

De NieuwZeelanders noemen zichzelf met trots Kiwi's.
Ze zijn uitermate vriendelijk. Ze beginnen spontaan een praatje en vragen steevast hoe het met je gaat. Ze menen dat ook echt.
Als je ergens weggaat zeggen ze "see ya". Dat is dé standaardgroet bij uitstek. En "everything" is hier altijd "awesome".... ๐Ÿ‘

Hun dialect en tongval echter is nog platter dan in Australië. Heel dikwijls moeten we ze vragen om nog eens te herhalen omdat we ze net niet verstaan hebben.

Hier zijn geen snelwegen. Enkel de ringwegen rond de grote steden hebben afgesloten dubbele rijvakken. Steden worden verbonden met wat genoemd wordt 'SH = State Highway' dit zijn gewone wegen 1 heen, 1 terug.
Als chauffeurs zijn ze heel hoffelijk, maar enkel in de steden en dorpen. Daarbuiten is de standaardsnelheid 100km/u. En precies daar veranderen ze plots in nietsontziende roadmonsters die zich doorgaans niet aan de snelheidslimieten houden en je met plezier opjagen als ze je niet kunnen voorbijsteken. Je maakt dan ook best gebruik van de 'passing bays' die op regelmatige afstanden in de wegen voorzien zijn om hen voorbij te laten.

Vrachtwagens geven hier ook nogal 'slunse'. We vroegen het aan een chauffeur. De snelheidslimiet voor vrachtwagens buiten de bebouwde kommen bedraagt 90 km/u. Maar, vermits ze geen begrenzers op hun motoren hebben, gaan ze dikwijls meer dan 100 km/u en dan wil je daar echt niet vóór rijden!

Gans de maand december houden de Nieuw Zeelanders 'Christmas parties'. Met de ganse familie of met een hoop vrienden komen ze dan samen in een restaurant en eten zich vast aan tafel. Weekend of werkdag, dat maakt hier geen verschil uit. Heel dikwijls is het restaurant dan zelfs voor andere gasten gesloten.

Wordt (misschien) vervolgd.

2019-12-11 Van Horopito naar Oakura

Deze morgen hebben we tijdens het ontbijt nog een laatste keer genoten van het prachtige uitzicht over de Ruapehu. We laadden ons hele boeltje weer in en vertrokken.
We konden echter niet de kortste weg nemen naar onze nieuwe bestemming omdat op de SH40 een strook van 1,5 km weggezakt is.
Vermits er in NZ heel veel bergen zijn, is het niet evident om zo maar effekes een omleidingske te maken. Hier spreekt men algauw van een omweg van 100 km! En niemand die daarover problemen maakt. Als de weg 'weg' is, dan kan je daar niet door! Zo simpel gaat dat hier.
We gingen lunchen in New Plymouth in een, volgens Lonely Planet, gezellig restaurantje langs de kustlijn. Maar op het opgegeven adres was geen restaurant te vinden. Gelukkig waren daar nog andere mogelijkheden en kregen we rond 2 uur toch nog heel lekkere vis te eten. We deden inkopen want in dat huisje moeten we zelf voor onze kost zorgen.
Morgen maken we een wandeling met gids rond Mount Taranaki. Die wordt door de Maori beschouwd als een heilige berg. We zijn al benieuwd naar de verhalen.
We zitten nu op onze bestemming. De Ahuahu Villa's (!) liggen pal aan zee. De soep staat te pruttelen.
Het aperitiefke staat klaar.

2019-12-10 Ruapehu

Ik weet het, het is een lastige naam, maar Mount Ruapehu is een schitterende vulkaan. Hij was voor het laatst actief in 1996. Dat betekent niet dat hij dood is, alleen dat hij 'slaapt'. We kregen vandaag ook te horen dat op White Island, de vulkaan totaal onverwacht uitgebarsten is. Dit eiland ligt zo'n 200 km oostwaarts voor de kust van NZ. Op dat eiland leven geen mensen. Dat wordt enkel door toeristen bezocht omwille van die vulkaan. Voorlopig spreekt men hier van 5 doden, 8 vermisten en een 30-tal zwaar gewonden.
Wij hielden een veilige hike in de buurt van een vulkaan van categorie 1.
Bij het ontbijt reeds konden we hem in zijn volle glorie bewonderen. De B&B waar wij verblijven is helemaal gericht naar die berg. We vertrokken zo rond half tien, en moesten toch nog goed 30 km rijden voor we een wandeling tussen 2 pieken konden aanvangen. Het was schitterend weer vandaag. Niet te warm en volop zon. Een eerste deel leidde naar een waterval. Daar kon je kiezen om terug te keren of om door te gaan naar 2 hoger gelegen meren. Wij kozen voor de meren. 't Was best een flinke klim. Bij het eerste Lower Mata Lake vertelde een man dat het tweede meer niet echt veel voorstelde. Dus zijn we daar dan maar niet heen gegaan. Het was al rond half vijf toen we terug op het beginpunt aankwamen.
We dronken nog een koffietje in 'Le chateau Tongariro'. Een prachtig art deco hotel, gebouwd in 1930 en nog steeds majestueus.
Deze avond zijn we gaan eten in een hamburgertent, 'The blind finch' (de blinde vink!) Die werd ons aangeraden door onze gastheer. We eten normaal geen hamburgers, maar deze was er wel eentje met sterallures.
Lekkerrrrr.....

2919-12-09 Het Noord eiland

Eigenaardig genoeg wordt dit deel van NZ niet het Noordereiland genoemd, maar het Noord eiland.
We vertrokken deze morgen dus met een stralende zon. We werden door een taxi opgehaald want 5 km te voet met elk een reistas, een kleine cabin-case en ik met een fototas en Frank met een computertoebehoren-tas, dat zagen we niet meteen zitten.
Onze nieuwe auto is een knalrode Suzuki, zo iets in de zelfde zin als ons eigen VW-tje.
We zien hier een heel ander NZ.
Veel groener en niet zo bergachtig maar eerder heuvelig.
Onze nieuwe verblijfplaats is dan ook écht nieuw. Het huis, een semi -passief woning is immers nog niet zo lang geleden gebouwd.
En je gelooft het niet: het is weer beginnen te regenen! Maar wij mogen van geluk spreken, want de shoppingmall in Queenstown staat onder water op dit moment. Aan de Fox glacier (daar reden we voorbij op weg naar Greymouth) en in Kaikoura (daar waar ik de oceaan indook!) zitten de toeristen vast tot minstens het einde van de week omdat de wegen afgesloten zijn wegens modderstromen.
Daar waren wij dus ook, dik een week geleden!
Het weerbericht echter hier ziet er veelbelovend uit. We zouden de rest van de week toch meer zon moeten krijgen.
Frank doet nu even een powernap en straks gaan we dineren, zo'n 10 km hier vandaan.

2019-12-08 Wellington

Half elf, we zijn pas terug van ons dineetje. 't Is te zeggen, we hebben zo rond 7 u gegeten in de Hops Bar en zijn daarna toch nog eens de stad ingetrokken. Het was immers droog en er was nog genoeg licht om iets te zien.
We kwamen zo ook voorbij de 'Saint Peter' kerk en die was nog open. Toen we naar binnen gingen bleek daar een avonddienst door te gaan. Het was een 'Candlelight Service' en we werden meteen uitgenodigd om deel te nemen. We bleven tot het einde en toen maakte ik toch maar een fotootje.
We maakten nog een ommetje en kwamen toen terug naar de B&B.
Morgen gaan we een andere auto ophalen (de vorige hebben we achtergelaten toen we de boot op gingen) en vertrekken we noordwaarts naar Horopito.

2019-12-08 Te Papa Tongarewa.

Ik vertelde dat er gisteren nogal wat regen viel. Wel, dat is zo de hele nacht doorgegaan, mรฉt licht- en klankspel. Ook de rest van de dag bleef het maar gieten. Echt de stad verkennen met zulk hondenweer, dat was niet mogelijk. ⛈ ☔️
We zijn toen maar naar het museum - Te Papa Tongarewa - gegaan. Dat is Maori voor: de schatten van het land. We hebben zowat de hele dag in dat museum rondgelopen.
Dit museum is nogal interactief opgezet. Vooral kinderen (klein รฉn groot) kunnen hier hun hartje ophalen en er meteen iets van opsteken. Je kan hier zelf een tsunami ensceneren of in een huis staan tijdens een aardbeving. Alle voorwerpen waar je bij kan mogen ook aangeraakt worden. En dat zijn er nogal wat.
Heel veel gaat hier ook over de verstandhouding tussen de Britten en de plaatselijk bevolking. Een oefening die niet altijd evenredig was en nog steeds heel actueel is.
Een verdrag, "The Treaty of Waitangi", opgesteld in Engels รฉn Maori zit vol gaten en onduidelijkheden. Typisch koloniaal dus! Maar, er wordt aan gewerkt naar het schijnt....
We zijn tegen een uur of vijf teruggekeerd naar onze B&B. En toen is het opgehouden met regenen! Nu hangen onze kleren nog te drogen en schijnt plots de zon!
We proberen straks een ander restaurantje. Hopelijk komen we droog aan en kunnen we ook weer droog terugkeren.
Blijkbaar regent het hier heel veel รฉn lang ......

3019-12-07 Beloofde foto’s.

1 = diner at "Sweet mother's kitchen". Wegens een mixup kreeg ik iets anders geserveerd dan wat ik besteld had. Als troost kreeg ik een extra wijntje 'on the house'
2 = Wellington waterfront by night. (goed gelukt hรจ met mijn nieuwe camera!)

2019-12-07 Wellington.

Deze middag tegen 17:30 u zijn we met de ferry in Wellington aangekomen. In Picton hadden wij onze grote reistassen in de terminal afgegeven. Daar werden ze heel professioneel, zoals in een luchthaven via een transportband weggevoerd. Toen we in Wellington van de boot stapten konden wij onze ogen niet geloven. Daar werden de tassen en koffers uit vrachtwagens geladen en simpelweg op de stoep gezet. Iedereen moest zijn eigen tas of koffer maar zelf gaan zoeken. Dat was me nogal een drummen. Uiteindelijk hebben we die van ons toch gevonden.
We zochten toen een taxi die ons naar de B&B the Booklovers, goed 5 km verder bracht. Tijdens die rit is me dat hier beginnen te onweren. De regen viel met bakken uit de lucht. Uitstappen was geen optie. De taxichauffeur deed toch een poging, maar die mens was helemaal doorweekt, alleen maar van heen en terug naar zijn koffer te lopen. Er zat dan niets anders op dan te wachten tot die bui over was. Gelukkig duurde dat niet al te lang.
Even later zijn we dan de stad ingetrokken om een hapje te eten. Zaterdagavond is uitgangsavond in Wellington en tegen een uur of 9 liepen daar al een hoop zatte wijven en venten rond. Hier is verschrikkelijk veel geluidsoverlast van muziek die uit luidsprekers gespuid wordt. Dat zou verboden moeten zijn, want aangenaam is dat niet. We zijn nu terug in onze B&B en de vermoeidheid eist zijn tol. De foto's zullen morgen genomen worden bij (hopelijk) beter weer.

2019-12-07 Van Zuid naar Noord.

We hoefden deze morgen niet echt vroeg op. Gewoon, ontbijt tegen 8 u., op weg nog vóór 9 u. Ik krijg het stilaan onder de knie. En wonder oh wonder, Frank jaagt mij niet meer op.
Er werd ons aangeraden om toch maar niet voor de scenic route te kiezen. Die gaat langs een bergpas en er werd flink wat regen vanuit het westen verwacht.
Gelukkig ligt Picton in het oosten.
In Picton laten we de auto achter en stappen we op de Interislander. Dat is de Ferry die ons naar Wellington brengt in 3u30min.
Varen, dat blijft voor ons het summum van vakantie.

2019-12-06 Mapua - Motueka - Upper Moutere

Sinterklaas was deze week al langs geweest, dus die schoen hoefden we gisterenavond niet meer te zetten. Trouwens, dat zou moeilijk gaan, in ons huisje waar we nu zitten in Mapua is geen schouw en bovendien zitten ze hier al volop in de kerstsfeer en is er van sinterklaas zelfs geen sprake.
Het beloofde een zonnige dag te worden vandaag, dus trokken we erop uit in de omgeving.
Onze gastheer en -dame zijn op weekend naar Australie bij de zoon van de man. Een vriendin neemt de taak van gastvrouw over. Ze adviseerde ons om in Motueka naar 'Bloom Cafรฉ' te gaan lunchen. Dat bleek een heel goede raad te zijn want wij hebben daar hรฉรฉรฉl lekker gegeten. We verkiezen om over de middag warm te eten omdat de lunchmenu's toch wat lichter verteerbaar zijn. We eten 's avonds dan een boterhammetje bij onze terugkomst in de B&B. Dat scheelt ook in het sleuren met eten. 
Motueka is een typisch 'straatstadje', zoals er zovele zijn in NZ. Het is zoiets als Dikkelvenne, maar dan is de hoofdstraat รฉรฉn langgerekte aaneenschakeling van winkels en eetgelegenheden. Hoofdzakelijk zijn dat take away zaken met af en toe toch een juweeltje zoals Bloom Cafรฉ ertussen.
Na ons middagmaal zijn we een eindje verder gereden naar Upper Moutere. Langs deze route kwamen we hoofdzakelijk hopvelden tegen. Hier wordt een speciaal gekweekte soort met 3 lobben geteeld. Die zou een bijzondere smaak aan het bier geven. In het stadje zou je denken dat je in Beieren terechtgekomen bent. Oorspronkelijk zijn hier Duitsers aangekomen en de namen op de grafstenen op het kerkhof, bevestigen dat.
We zitten nu aan het aperitief voor het avondboterhammeke. We hebben de NZ-pinot gris ontdekt. Dรญe is lekker!


2019-12-05 Zeil je voor het eerst... ๐ŸŽผ๐ŸŽค

Vandaag hadden we weer een boottocht gepland. En ja hoor, de weergoden waren ons gunstig gezind deze keer.
We moesten eerst naar Kaiteriteri rijden, dat is zo'n 20 km van waar we verblijven. We werden eerst met de watertaxi naar Anchorage Bay gebracht. Daar maakten we een wandelingetje. Frank dacht dat het snel, snel moest gebeuren. Ik maakte dan ook snel, snel een paar fotootjes van wat vogels en plantjes. We bleken uiteindelijk toch een uur te vroeg op het strand te staan, wachtend op de catamaran die ons voor een zeiltocht van ruim 3 uren meenam. We waren met 6 personen + de skipper.
We hebben daarvan zó genoten. Dat zeilen was zó ontspannend. Ondertussen kregen we door de skipper wat uitleg over zeehonden, vogels, en zeevaarders die de eilanden ontdekten. En werd er door de deelnemers gefilosofeerd over politiek, Trump, Brexit, Poetin,..... ๐Ÿ˜
Vanavond zijn we in de 'Golden bear brewery' gaan eten. Ze brouwen hier best lekker bier. ๐Ÿป

2019-12-05 CANON Rebel

Gisteren kreeg ik een vroeg sinterklaasgeschenk. ๐Ÿ“ท
De eerste foto met mijn nieuwe toestel is van mijn gulle schenker!
Dankjewel Snoepietje. ๐Ÿ’‹

2019-12-04 Van Kaikoura naar Mapua.

Ook vandaag was een reisdag. We vertrokken tegen half negen vanuit de Surfwatch Gateway Cottages in Kaikoura.
We zouden de 'scenic route' nemen, maar na zowat een 5-tal km werden we tegengehouden. De weg was onderbroken wegens een overstroming door zware regenval in de bergen. Dus moesten we wel via de grote weg. Die was natuurlijk ook wel de moeite. Deze weg voerde ons door Marlborough, รฉรฉn van de bekendste wijnstreken van NZ.
We waren onderweg wel eens gestopt in Blenheim, want wij hadden gisteren nog een videoconferentie met ons Janneke. Die heeft zo รฉรฉn en ander voor ons opgezocht. Op basis van wat zij op het internet kon vinden ben ik nu dus de trotse eigenares van een nieuwe camera. De batterij ligt nu op te laden en daarna kan het instellen en bestuderen van de nieuwe snufjes beginnen. 't Moest er uiteindelijk toch eens van komen, awel, nu dus!
(Vandaag maar 1 fotootje - gemaakt met mijn mobieltje ๐Ÿ˜)

2019-12-03 Boehoehoe!

Helaas!
Je regrette la camรฉra, elle est morte! ๐Ÿ˜ฅ.....
Ik heb besloten om er geen moeite meer in te steken om hem te redden.
Ik vind wel een andere oplossing. 

2019-12-03 Kaikoura - beetje pech vandaag!

We zouden om 10 u. de boot opstappen voor een walvis-safari. Deze nacht echter is de wind hier heel hard beginnen te waaien. En wat we vreesden, gebeurde ook echt. De boottocht was 'canceled due to rough weather'. Vermits er meerdere vaarten per dag zijn, konden we omboeken naar de laatste vaart die vertrok om 16:00 u. We hebben ondertussen een flinke hike gemaakt van goed 15 km en na het eten keerden we terug naar de boot. Maar 'geen avance'. De 'skippers' wilden nog steeds niet varen. We hebben een bewijs gekregen dat de boot niet uitgevaren is en we zullen ons geld ook weer terug gestort krijgen.
Toen zijn we maar terug op geocach-zoektocht gegaan. Eentje hebben we gevonden, de tweede niet, maar die bleek al eerder onvindbaar te zijn.
Toen we een wandelingetje maakten langs de waterlijn, ben ik bij het oprapen van een mooie kei, mijn evenwicht verloren net toen er een serieus grote golf afkwam. Het resultaat moet ik niet vertellen zeker? Nat van kop tot teen! ๐Ÿฅด Maar ook mijn fototas ging kopje onder. Alles wat er in zat was doorweekt. Mijne GSM en mijn camera kon ik nog snel uit mijn tas grissen, maar mijn camera is wel nat geworden. Alles ligt en hangt nu in de zon te drogen. Onze paspoorten hebben we gedroogd met een haardroger. Mijn schoenen hangen aan de veters in een boom te drogen.
Maar, .... we vinden het nog altijd leuk!