2019-11-30 Van Wanaka naar Greymouth

Vandaag moesten we vroeg uit de veren. We hadden immers een kleine 500 km te verwerken. Om 08:08 u. exact zijn we vertrokken richting noorden.
Als we op een fatsoenlijk uur aan wilden komen, moesten we wel voortmaken. Gelukkig zijn de wegen hier zeer verzorgd, en mag er op de meeste plaatsen tot 100 km/u. gesjeesd worden.
Regelmatig moet je wel rekening houden met wegenwerken, maar dat viel al bij al best mee. Net als in Australië wordt ook hier de snelheid aangeduid waarmee je best de bocht neemt.
Wellicht om kosten te besparen (😉) worden de bruggen maar over 1 rijstrook over de rivieren en kreken gebouwd. Die kreken hebben allemaal namen. Die vind je dan op een bordje naast de kreek! Er zijn nogal wat kreken en de namen zijn soms heel kleurrijk!
Ons verblijf van vandaag en morgen ligt op een klif in de Tasmaanse Zee. Er heerst hier een overdonderend lawaai van de branding die breekt op de rotsen voor die klif. Er is echter één nadeel: zo rond 16:00 u komen de zandvliegjes en die lusten graag toeristen naar het schijnt.
Ik had graag een foto meegestuurd van de ondergaande zon. Helaas, kwamen er ineens heel veel wolken opzetten en we konden de zon niet zien zakken in de zee 😢(en jullie dus ook niet).

2019-11-29 Lake Hawea

Deze morgen zijn we even gaan kijken naar 'Hook'. Dat is in Albert Town, niet ver van waar wij gelogeerd zijn. Bij 'Hook' moet je moeite doen om te eten. Je moet nl eerst zélf je zalm gaan vissen en die vis wordt dan voor je klaar gemaakt. Als je geen vis vangt, dan is er ook geen 'diner'!
We gaan dat vanavond toch maar niet doen. We willen immers wél iets te eten hebben......
Vermits het hier lente is, staan heel veel planten in bloei. Overal geurt het naar de bloeiende lupinen. Maar ook brem vind je hier overal.
Omdat we toch eens de benen wensten te strekken maar niet in de toeristenval van Wanaka verstrikt wilden raken, trokken we naar Hawea. Daar is het zoooo rustig. Je zou daar bij wijze van spreken in je bloot gat langs het meer kunnen lopen en niemand zou dat merken.
@ Nils&Kaat: hier liggen een 10- tal geocachen verstopt. Wij hebben er 2 'gevangen'. Zoek ze maar eens op.
We hebben daarna onze auto een eind verderop geparkeerd en toen zijn we een wandeling gestart naar John's Kreek. Als je eens in de buurt bent, kan ik jullie dat zeker aanraden😉. Vermits Frank niet graag langs dezelfde weg terugkeert, koos hij ervoor om langs de waterlijn van het meer terug te keren. Die ligt bezaaid met keien van allerlei groottes, en dat was níet makkelijk stappen.
Ik was echt blij toen we tegen kwart over 2 eindelijk onze picknick konden eten; op een bankje in de schaduw en met het mooiste vergezicht dat we die dag konden vinden voor onze neus.

Bekijk onze hike op Strava.
https://strava.app.link/bcTxCyLa01

2019-11-28 Op weg naar Wanaka

De weg naar Wanaka is adembenemend mooi.
Frank heeft de GoPro op het dashboard van de auto geïnstalleerd en die een deel van de rit laten opnemen. Het is echt de moeite om te zien.
Wanaka zelf is niets meer dan elke andere stad. Het lijkt wat op Queenstown, maar dan veel moderner. De stad is volop aan het uitbreiden en helemaal afgestemd op toerisme. De appartementsgebouwen groeien hier als paddestoelen uit de grond. En allemaal hebben ze zicht op Lake Wanaka.
Lake Hawea ligt iets verderop, is minstens even mooi, maar helemaal niet toeristisch. We zijn daar gaan eten in het enige restaurant. Daar hoorden we de 'waitress' vragen: 'do you want to share?' Blijkbaar is het hier de gewoonte om 1 gerecht te bestellen en er met 2 of meer van te eten.
In Australië moet je in sommige restaurants zelf je drinken meebrengen (BYO) en hier kan je in elk restaurant een gerecht delen (share) 🙄
Rare jongens die antipoden.

2019-11-27 Regen, regen, regen - Manapouri


Het begon al deze nacht...
Op het dak van ons huisje is het heel duidelijk te horen als het regent. Ze krijgen hier op een jaar 12 meter regen te verwerken. Dat betekent 12.000 liter per m2. Dat is hééél veel.
Tegen deze avond begon het al iets minder te regenen en dan zijn we toch nog even buiten gegaan. We maakten alsnog een mini wandelingetje aan het meer.

Deze namiddag ben ik bij onze gastvrouw langs geweest. Wij zitten hier op een alpacafarm en deze dame gebruikt de wol die in december afgeschoren wordt om te vilten. Nieuwsgierig als ik ben, wilde ik wel eens weten hoe dat precies in zijn werk gaat. Ze gebruikt een heel speciale techniek waarbij ze de wol met een detergent 'plakt' op een zijden drager. Zijde, die ze speciaal in India daarvoor laat weven.
Na veel wrijven en kneden en rollen en spoelen en zelfs slaan bekomt ze een aaneengeklitte lap stof waarmee ze dan sjaals of kledij of hoeden maakt.
Ik had in elk geval een heel leerzame namiddag.
Ik denk dat Frank ondertussen een halve Lonely Planet gelezen heeft. 

2019-11-26 Doubtfull Sound

We gingen varen vandaag, in de Sounds. Die zijn te vergelijken met de fjorden in Noorwegen. Sounds werden gevormd door vervroren rivieren, waar fjorden gevormd werden door gletsjers.
't Begon al goed! Ze hadden regen voorspeld en ja hoor we kregen regen! 🌧.

Bovendien, alsof de duivel ermee gemoeid was, is mijn rechterlens kapot gegaan bij het begin van de boottoer. Ik heb wel nieuwe mee, maar niet op die boot natuurlijk. Vermits rechts mijn beste oog is heb ik dan maar mijn linkerlens in mijn rechteroog gestoken. Niet ideaal, maar er viel mee te leven!

De boottocht die een overweldigende impressie moest worden van Lake Manapouri en Doubtfull Sound is eigenlijk in mineur gestart én verlopen én geëindigd. De mooiste panorama's bleven verscholen achter de regen en laag hangende wolken.
We werden in sneltempo met bussen van het meer naar de Sound gebracht want tussen die twee ligt een afgesloten landstrook van zo'n 20 km.
De toer in de Sound zou normaal tot aan de oceaan gaan, maar van ver zagen we plots metershoge golven. Dus besloot de kapitein om niet zo ver te varen en op veilige afstand rechtsomkeer te maken ipv om het verste eiland heen te varen.
Pech voor ons, maar een verstandige beslissing natuurlijk.
Al bij al was het best leuk. Je ontmoet op zo'n trip allerlei mensen en een 'beetje' regen kan onze pret toch niet bederven!

2019-11-25 op weg naar Manapuri.

't Was vandaag gelukkig niet allemaal kommer en kwel.
We profiteerden van de gelegenheid om in dat winkelcomplex naar een supermarkt te gaan. We deden inkopen. We moeten immers zelf 2 dagen koken. Het huisje waar we gelogeerd zijn vandaag heeft een selfcatering formule en in de buurt zijn geen restaurants.
Onderweg hierheen vielen we van de ene verbazing in de andere. Je zou bij wijze van spreken je camera op automatische piloot kunnen zetten! Het ene fantastische zicht volgde na het andere.
Maar hoeveel foto's kan je wel niet nemen van bergen? Daarom heb ik me beperkt tot enkele spectaculaire plaatjes en heb ik voor de rest goed rondgekeken en die beelden opgeslagen op mijn persoonlijke harde schijf.
Om een kudde schapen naar een andere weide te verplaatsen moet het verkeer een kwartiertje wachten.
En dan maak je daar meteen een fotootje van

2019-11-25 PANIEK

(Deze morgen geen spinazie! 🤨)
Ik wou nog gauw een fotootje nemen van het huisje waar we verbleven, maar mijn camera weigerde alle medewerking. Bleek dat bij de SD kaart de beveiliging tegen schrijven aanstond, wat me bijzonder verwonderde. Toen ik het kaartje eruit haalde viel het witte schuivertje eruit. GROTE PANIEK! Gelukkig had ik gisteren de foto's op mijn computer ingeladen. Vermits Arrowtown maar een veredeld dorp is, kon ik daar ook geen nieuw kaartje halen. Op weg naar onze nieuwe bestemming Te Anau, passeerden we een winkelcomplex en daar kon ik wel een nieuw kaartje kopen. Ik ben nu dus de gelukkige eigenaar van een 16 GB SD-kaartje waarmee ik, aan de hoogste resolutie, meer de 6000 foto's kan nemen. 't Was weer even spannend!

2019-11-24 Arrowtown/Queenstown

We hadden eindelijk een goede nacht na toch wel 2 turbulente reisnachten.
We kregen een stevig ontbijt met ontbijtgranen, yoghurt en fruit met daarna ei, champignons en rauwe spinazie. Niet alledaags, maar toch best lekker. We trokken daarna naar de markt in Arrowtown daar deden we inkopen voor onze picnic.
Arrowtown is een historisch goudzoekersstadje langs de rivier de Arrow.
Tegen de middag zijn we dan naar Queenstown gereden. De stad ligt op zo'n 20 km van Arrowtown. Queenstown ligt aan het Wakatipu-meer dat omgeven is door het zuidelijk Alpine gebergte. De stad is eigenlijk één en al winkel en restaurant. We aten onze lunch in 'The cow'. Dit restaurant werd ons aangeraden door een Belgische dame die we ontmoetten in het vliegtuig van Hong Kong naar Auckland. De pizza die er geserveerd werd was klaargemaakt met verse groenten en was súper lekker. De muziek die ze speelden was helemaal op ons afgestemd: 'ouwezakkenmuziek' dus!
Bij 'Ferg' moeten ze wel heel lekkere hamburgers verkopen want daar stond me nogal een rij aan te schuiven.
Ferg serveert niet alleen hamburgers maar ze maken daar ook brood en de allerlekkerste ijsjes (en ik kan het weten!)

2019-11-23 Auckland

Vandaag is een reisdag. Met het verschil in uurzones ziet alles er een beetje verward uit.
We vertrokken 'gisteravond' om half acht uit Hong Kong en arriveerden deze middag om twintig over 2 in Auckland.
De vlucht duurde iets meer dan 10 uren.
Je gelooft niet hoeveel 'luggage controls' je moet passeren om uiteindelijk in Queenstown te geraken.
In de luchthaven van Auckland moesten we eerst door 'immigration' dan door 'BIO-controle' toen we daar meldden dat we hikingboots meehadden, werden we in een afzonderlijke 'lane' gestuurd om deze te controleren, daarna moest de rest van de bagage door de X-rays en dan pas konden we via 'customs - nothing to declare' het land binnen.
Om de binnenlandse vlucht te nemen naar Queenstown moest heel die kliembiem terug door de scanner.
Mannekes toch, je zou het ervoor laten om bagage mee te nemen!
Enfin, we zitten nu te wachten op het vertrek van de vlucht naar Queenstown, die vertrekt over een uurtje. We schatten dat we daar tegen kwart over zeven aankomen.
Als we de auto opgehaald hebben kan onze reis (eindelijk) beginnen.

2019-11-22 Hong Kong

De ochtend begon al te gloren toen we na een vlucht van dik 11 uren Hong Kong bereikten.
Het hotel waar wij een 'dagverblijf' hadden ligt vlak naast de landingsbaan van het vliegveld. Nochtans kan je van dat vliegverkeer niets horen.
De binnenstad waar de rellen zich afspelen ligt nog een heel eind hier vandaan. We hadden niet de tijd om zo ver te gaan. Een shuttlebus van het hotel bracht ons tot bij een shoppingmall die zeker zo groot was als Dikkelvenne! In die buurt echter staat het vol met immens hoge gebouwen met telkens naar schatting een 80-tal verdiepingen. Vol Hong Kong chinezen. En het bouwen gaat nog steeds onverstoorbaar verder. Er is wel veel aandacht voor groen en hier is het overal verboden om op straat te roken! Het is hier kraaknet. Je zou hier echt van de straten kunnen eten.