2018-02-17 Naar de rendierfarm van een Samu-familie.

Vanmorgen moesten we zelf onze slee voortduwen! Het is een soort "puch-slee". De oudere bevolking gebruikt dit als looprekje om boodschappen te doen.... Wij doen het hier voor de fun....
Na een veiligheidsinstructie stapten en gleden we naar de rendierfarm van een Samu-familie die de traditie van de Samu's, voorheen een nomadenvolk in deze noordelijke streken, willen verderzetten of in iedere geval bewaren.
De Samu is een volk dat leefde en leeft in het noorden van Noorwegen, Zweden,Finland en Rusland. Ze trokken mee met hun rendieren. Dat was ook hun hoofdbron van voedsel. Voor het overige voedsel moesten ze ruilen met andere volkeren in het zuiden of met zeevaarders langs de kust. In het noorden bestaan geen loslopende rendieren. Elk rendier is van iemand en in dit geval een Samu-clan/familie. Zij merken de dieren telkens na de nieuwe worp in de lente. Om een idee te geven van de grootte van het land waarop de dieren van één Samu-familie leven: de familie die wij bezochten mogen hun rendieren laten lopen in een gebied zo groot als Luxemburg. Dat gebied is natuurlijk niet hun eigendom. Net zoals de Indianen uit Amerika hebben zij een ander begrip van "eigendom".
Misschien is dat stof tot nadenken als we het vergelijken met de "ikkerigheid" in onze contreien, waarbij elke m2 duur betaald wordt en er bij voorkeur grote omheiningen omheen worden gezet.
De familie waar wij even te gast waren hebben hun nomade-bestaan opgegeven in 1950.
De moeder van onze gastvrouw is nu 90j en is nog in een tipi geboren.
We bezochten de tipi en werden daarna in een mooie moderne houten tipi getrakteerd op heerlijke koffie met daarin een blokje kaas. Dit is een Samu-lekkernij...de kaas kwam vroeger van rendiermelk.
De gastvrouw was een rijke bron van verhalen....we hebben weer veel "wijsheid" opgestoken. "tak tak".

2018-02-16 Voor de eerste keer op “bended wood”.

Toen de koninkrijken van het zuiden van Zweden deze streek veroverden werd de autochtone nomade-bevolking nl. de "Samu" als volgt genoemd: "those who walk on bended wood". Dat wilden we hier natuurlijk ook eens proberen.
We kregen speciale schoenen en langlauf-latten en wat summiere uitleg en dan konden we aan de slag! De kinderen waren er heel vlug mee weg. Ik ben maar 2x gevallen. Dan is het wel klauteren om eerst de klips te openen, de schoenen uit de latten te halen, recht te komen en dan weer alles vast te klikken.
We hebben weer erg genoten van deze tocht. We liepen tot aan een bevroren meer waar middenin een sauna-huisje staat (enkel in gebruik in de zomer). Toen werd het al vlug donker...op de terugweg hebben we ons tegoed gedaan aan de kleuren van de ondergaande zon...
Wordt vervolgd...

2018-02-16 Wandeling naar Lannavaara

Vanmorgen hebben we een wandeling gemaakt naar het centrum van Lannavaara. 
Het ligt in Lapland (het Zweedse deel) op 200km boven de poolcirkel. 
Met zijn 120 permanente bewoners is het een piepklein dorpje dat aangroeit in het toeristisch seizoen (putje winter voor de sneeuwpret en hoog zomer omdat het dan zo lang licht is). 
Missionarissen hebben het indertijd (jaren 1800) zo nodig gevonden om aan de Lapse gemeenschap de blijde boodschap te verkondigen en hen te "kerstenen".
In ruil voor het verlaten van hun zeden en gewoonten hebben ze er hier wel een leuk kerkje aan over gehouden.....
Merkwaardig is de droogschuur waar het vol hangt met rendiervlees dat hier in de kou aan het droogvriezen is om daarna versneden en gebakken te worden. Heerlijk!
Overal bij de huizen zie je mooie kleine minihuisjes...de Lappen houden van hun wekelijkse sauna gestookt met berkenhout dat hier alom te vinden is.
In het dorp is er één winkel met vele functies: postkantoor, apotheek, containerpark, museum en natuurlijk ook: verkoop van drank, kruideniersproducten, brood, groenten en fruit.  Advies: eerst kijken wat ze te bieden hebben en dan pas je menu bepalen!
Wordt vervolgd....




2018-02-15 Tocht met de sneeuw-scooters.

Na de sledetocht maakten we in de namiddag nog een tocht met de sneeuw-scooters. We ploeterden 20 km met de rupsbanden langs paden over riviertjes en meertjes. We mochten niet "wild" gaan (naast de paden)... wegens te gevaarlijk. De sneeuwscooter is een blijft immers een zwaar en log motorvoertuig.
De kinderen gingen mee in een veilige slee achter de scooter van de ervaren begeleidster. Ze hadden dolle pret.
Aangezien we met de volwassenen onpaar waren, mocht er eentje een halve rit alleen achter het stuur. Ik was bij de gelukkigen en Tom kon het dan ook eens alleen proberen. Het tweede deel zat ik veilig bij Wil achterop. Ik had nog nooit in een duo-rit achterop gezeten....ik voelde me compleet veilig bij Wil en ik kon met mij GoPro-tje aan de slag.
We reden door tot wanneer het al donker was. Heerlijk spectaculair rijden, zo in colonne met de lichten aan door het sneeuwlandschap. De helmen waren zo nieuw dat ik een selfie kon maken in de spiegel van de helm van Wil.
Wordt vervolgd...

2018-02-15 Sledetocht met Husky’s

Vanmorgen maakten we een tocht met 7 sledes elk getrokken door 6 Husky's.
De honden hadden er zin in...ze huilden zelfs om te kunnen beginnen!
Ze leven hier in een grote kennel en worden elke dag ingespannen. Om ook te kunnen rijden met kinderen mogen die honden niet té wild zijn. Daarom werken ze hier met husky's die voorheen wel wedstrijdhonden geweest zijn en die naar hier op pensioen komen om nog wat "uit te bollen".
Alle dieren hebben een naam en ook eigen talenten. Zo zijn er die enkel vooraan willen en kunnen lopen. Sommige kunnen niet tegen de stress van het achteraan lopen omdat ze dan altijd omkijken om te zien of de slede niet te dicht komt. Andere willen dan niet met mekaar in één span lopen....Dus het is heel veel zoeken en trainen om een evenwichtig span te kunnen samen stellen.
De honden lopen niet in de zomer want ze kunnen niet zo goed tegen de warmte.
Ook vandaag bij -5° hadden ze het al lastig ....veel te warm om te lopen...hier noemen de gidsen het nu "bikini weather" omdat het eigenlijk ongeveer tussen de -20° en -25° zou moeten zijn.
Wordt vervolgd....

2018-02-14 Explore the North

Na drie korte vluchten en een busrit van 1u30’ zijn we goed aangekomen in Lannavaara. 
De eerste vlucht van Schiphol via de Waddeneilanden boven Duitsland, leverde prachtige beelden op van de zonsopgang. 
Vlucht twee ging van Kopenhagen naar Stockholm en na de laatste vlucht naar Kiruna poseren Nils en Kaat nog eens voor het vliegtuig. 
Het had flink gesneeuwd vóór we hier aankwamen. 
Tijdens de busrit konden we zien dat de bomen kreunden onder de pakken sneeuw. 
Ons huisje leek wel net uit een sprookje te komen! Langs het pad naar de voordeur lagen serieuze bergen sneeuw van minstens 80cm hoog. Dat is iets waarvan ik droomde toen ik klein was... want als de sneeuw zó hoog zou liggen moest ik niet naar school. 🤨
Lannavaara is een klein dorpje in Zweden op 200 km boven de poolcirkel. Ter vergelijking: IJsland ligt nog volledig onder de poolcirkel.... we zitten dus hoog. 
De mensen hier zeggen wel dat het relatief warm is. Momenteel is het slechts -5° á -8°. 
Zou de opwarming hier ook al zo erg toeslaan?
Wordt vervolgd.....