Na een veiligheidsinstructie stapten en gleden we naar de rendierfarm van een Samu-familie die de traditie van de Samu's, voorheen een nomadenvolk in deze noordelijke streken, willen verderzetten of in iedere geval bewaren.
De Samu is een volk dat leefde en leeft in het noorden van Noorwegen, Zweden,Finland en Rusland. Ze trokken mee met hun rendieren. Dat was ook hun hoofdbron van voedsel. Voor het overige voedsel moesten ze ruilen met andere volkeren in het zuiden of met zeevaarders langs de kust. In het noorden bestaan geen loslopende rendieren. Elk rendier is van iemand en in dit geval een Samu-clan/familie. Zij merken de dieren telkens na de nieuwe worp in de lente. Om een idee te geven van de grootte van het land waarop de dieren van één Samu-familie leven: de familie die wij bezochten mogen hun rendieren laten lopen in een gebied zo groot als Luxemburg. Dat gebied is natuurlijk niet hun eigendom. Net zoals de Indianen uit Amerika hebben zij een ander begrip van "eigendom".
Misschien is dat stof tot nadenken als we het vergelijken met de "ikkerigheid" in onze contreien, waarbij elke m2 duur betaald wordt en er bij voorkeur grote omheiningen omheen worden gezet.
De familie waar wij even te gast waren hebben hun nomade-bestaan opgegeven in 1950.
De moeder van onze gastvrouw is nu 90j en is nog in een tipi geboren.
We bezochten de tipi en werden daarna in een mooie moderne houten tipi getrakteerd op heerlijke koffie met daarin een blokje kaas. Dit is een Samu-lekkernij...de kaas kwam vroeger van rendiermelk.
De gastvrouw was een rijke bron van verhalen....we hebben weer veel "wijsheid" opgestoken. "tak tak".