We trokken eerst naar Carcross. Dat stadje heet zo omdat heel lang geleden de kariboes daar hun jaarlijkse doortocht hadden : 'Caribu Crossing' werd Carcross. Die 'steden' in Yukon daar moet je je niet al te veel bij voorstellen. 20 huizen rond en totempaal, een winkeltje, een restaurantje, een coffiebar en that's it… We bleven er niet lang want het goot water en dan is een wandelingetje niet echt leuk. We brachten er wel een bezoekje aan het oudste winkeltje van Yukon en aan het treinstation dat nu een souvenierwinkeltje is.
We reden dan via Whitehorse waar we nog wat extra inkopen deden naar Carmacks. De weg daar naartoe was spectaculair. Soms glooiend en rechtdoor, soms slingerend tussen de bergen. Carmacks verbaast niet. Naast het hotel met bar en pooltafel en het pompstation is er ook nog een restaurant en een winkel en daarachter een woonwijk. Met aan de andere kant van de rivier een nederzetting van first nations people. Want zo worden nu de mensen genoemd die wij vroeger Indianen noemden. Er is niets spectaculairs te zien of te beleven.
De barman die tegelijk social worker is en er nog een derde baantje op nahoudt vertelde dat de first nations people grote problemen hebben met alchohol. En idd terwijl wij daar zaten kwam een jong meisje ineens drie flessen smirnov wodka kopen. Die zou ze waarschijnlijk vanavond met haar vrienden al uit hebben !!!
We eten vanavond in de bar van het hotel een 'barmeal'. Het wordt hoogstwaarschijnlijk een hamburger.