We reden uitgerust uit de buik van de ferry weg. De nacht was heerlijk verlopen. De boot voer over een rimpelloze zee. Behalve heel lichtjes deinen, wat het minste is dat je van een boot mag verwachten, was de boot bijzonder stabiel.
Er waren drankjes voorzien en koffie met een heus koffieapparaat en water, enfin het plaatje was áf. We voelden ons werkelijk verwend. Verwennerij die we onszelf gepermitteerd hebben natuurlijk. Maar toch, we hadden het niet meteen zo verwacht.
De zon scheen, maar warm was het niet. Er hingen nogal wat dikke witte slagroomwolken in de lucht, maar daaruit valt geen regen.
De rit naar Liscombe begon zoals alle andere ritten over een saai traject. Want draai of keer het, een hoofdweg is nooit de aangenaamste weg om op te rijden. Niet bij ons en ook niet hier. Dus besloten we op een bepaald moment om er de kaart toch maar eens bij te halen, want de Sygic, hoe gemakkelijk dat ook moge zijn, stuurt je altijd langs de grote wegen.
Dat traject bleek uiteindelijk toch een groot deel meer kilometers te beslaan dan de weg die Sygic voorstelde. Maar saai was het in elk geval niet. Behalve dat er hier en daar toch wat 'potholes' waren, was het uitzicht in elk geval overweldigend.
Heel even kwamen we in dikke mist terecht. Die mist kwam van over de oceaan ineens opzetten. Op 10 seconden tijd zagen we amper de huizen langs de weg en zowat een minuut later was die mist even snel weer verdwenen als ie gekomen was. Dát was iets raars!
De mensen die hier wonen moeten toch in goede doen zijn want we hebben nogal wat chique huizen gezien. Soms heel groot maar net zo goed koddig en knus.
Het moet gezegd: de Canadezen die in deze streek wonen verzorgen hun terrein met veel precisie. Alle graspleinen liggen er gemillimeterd bij. Ze hebben ook mooie bloempartijen in die graspleinen in plaats van in borders. Dat zou ook niet goed kunnen want er zijn immers geen hagen of andere afsluitingen tussen de verschillende percelen.
In Liscombe logeren we in de Liscombe Logde. Toen we ons aanmeldden werd ons de 'Honeymoon suite' aangeboden. Wij content en al,… toen we de deur wilden openen sloeg dat slot op rood en die deur wilde maar niet open gaan. Er werd een onderhoudswerkman bijgehaald, maar hoe die jongen ook zijn best deed, dat spel wilde maar niet marcheren. De deur werd dan maar op de klassieke manier met een sleutel geopend. Die kamer, ach ik ben eigenlijk wel blij dat ik daar niet hoefde te slapen, want daar stond naast een 'king size hemelbed' ook een geweldig groot bad in. En ik ga al niet graag in bad. Dus dat was aan mij niet meteen besteed. Uiteindelijk werd ons een andere kamer met een 'queen size bed' aangeboden, en hier zonder bad in de kamer!
Voor de miserie die ons aangedaan werd, kregen we een voucher van 50 CAD aangeboden die we in het restaurant konden gebruiken. Daar hadden we ondertussen al gereserveerd.
Enfin, het eten was lekker. De 'arctic char' zou een soort zalm zijn. Er werden veel groenten bij geserveerd en met gebakken rijst.
We zijn net klaar met de reorganisatie van de valiezen. Alles wat vloeistof of metaal is moet nu in het valies. Ik wil niet iets moeten achterlaten in de luchthaven!