Zon! ☀️ Een licht bewolkte hemel! Wel een beetje frizzekes, 12 graden. Maar we zijn al lang blij dat het niet meer regent. We konden deze morgen zien waar we gisteren geweest waren en we maakten daar dan ook een afstandsfotooke van.
We laadden ons boeltje in de auto en vertrokken meteen na het ontbijt. We hadden immers een hele weg af te leggen.
Van Norris Point tot Twillingate is het zo'n 440 km. Dat is zowat de afstand van Rotterdam naar Parijs. Wij (Frank dus…) hebben dat gedaan in een gezapig tempootje, op 't gemakske, zonder stress van files of verkeerschaos. Gewoon gas geven en af en toe een keer de tijd nemen om rond te kijken. Ondertussen speelde op radio SiriusXM de top 1000 van de jaren '60, '70 en '80. De meeste van die liedjes werden flink meegekweeld
De scenery van de eerste 100 km was wel heel saai: bomen afgewisseld met andere bomen. Maar geleidelijk aan kwamen weer die mooie zichten. Deze keer in helder groene en blauwe tinten in plaats van grijze.
Over de middag hebben we in een towntje waar we voorbijkwamen via Google een restaurant gezocht. We vonden een 'diner' in Grand Falls-Windsor waar Frank Grieks at en ik Afghaans. Familycooking met veel groenten en rijst.
We stopten wat verder ook nog in Boyd's Cove waar we een opgravingscite van de Beothuk indigenous people bezochten. Dat waren kustbewoners die leefden van de vis die ze in de baaien vingen. De meesten stierven al snel door de verschillende ziektes die de Europeanen meebrachten zoals mazelen en kinkhoest en zelfs tuberculose. Wie nog overbleef werd uiteindelijk verdreven van hun woongebied naar het binnenland toe en daar stierven ze dan van honger omdat ze niet wisten hoe ze van de dingen die daar te vinden waren, moesten leven. De overlevering was daar niet op voorzien. De laatste overlevende van die stam, Shanawdithit, stierf uiteindelijk in 1829.
Tegen een uur of zes zijn we dan in Twillingate aangekomen.
Omdat we morgen met een boot naar de ijsbergen gaan kijken, moest deze uitstap eigenlijk gisteren al bevestigd worden. Dat las Frank ineens op de vouchers. Een klein paniekske overviel hem. Wat als dat nu niet kon doorgaan omdat het niet bevestigd was? Een telefoontje naar dat bedrijf lukte niet, want niemand beantwoordde de oproep. We zijn dan gauw naar waar die boot vertrekt gestapt. Dat is hooguit 500 m van ons hotel en daar bleek alles helemaal in orde. Paniek voor niets dus.
Morgen gaan we dus bootje varen, ijsbergen spotten🧊en misschien zien we zelfs een walvis 🐳. Maar op dat laatste moeten we onze boontjes niet meteen te weke leggen.