De Tides Inn serveert een heerlijk ontbijt. Lekker bruin brood, vers gebakken roerei, knapperig spek en voor wie het niet laten kan een gebakken worstje. De hele zwik, je kent dat wel.
Ik was zowaar bijna mijn jeansbroek met de geborduurde bloemetjes kwijt. De mevrouw die het ontbijt klaarmaakte vond ze geweldig en bleef er maar bewonderend naar lonken.
Het regent, niet zomaar een beetje, maar flink door. Dus gingen we alvast op zoek naar een alternatief voor de grote wandeling die we gepland hadden. In Norris Point is een universitair centrum dat onderzoek doet naar de onderwaterwereld in de 'Bonne Bay'. Deze zeer diepe baai is ietwat afgesloten van de oceaan doordat de verbinding met die oceaan zeer smal en bovendien zeer ondiep is. Daardoor vindt men er op grote diepte, vissoorten die nergens anders voorkomen. We hadden daar een leuke babbel met een medewerkster die honderduit antwoord gaf op onze vragen.
We hoopten dat na dat bezoek de regen wat zou minderen, maar nee hoor! We stapten dan toch maar in de auto richting Trout River waar we in het Seaside Restaurant scallops - Sint Jacobsvruchten - zijn gaan eten. Dat werd ons deze morgen door de baas van de Inn aanbevolen. In vogelvlucht is dat 7 km ver. In werkelijkheid zijn dat 56 km omdat het precies aan de andere kant van de baai ligt.
In het terugkeren zijn we nog langs de Gros Morne Nationaal Park gegaan. Daar zijn de restanten van een volledige dwarsdoorsnede van de rotsen van de oceaankorst en -mantel, goed zichtbaar. Deze werd opgestuwd door de botsing van de Afrikaanse en Amerikaanse tectonische platen. De plantengroei is in die barre omgeving ook heel bijzonder.
Klein detail tijdens deze 4 km wandeltocht bleef het water gieten. Maar 'die hards' als we zijn wilden we dat fenomeen toch zelf eens bekijken. Nogal imposant.
We kwamen uiteindelijk als 2 verzopen kiekens weer in het hotel aan. Onze kleren hangen nu te drogen in de badkamer. De verwarming is aan want buiten is het amper 10 graden.
Tijd voor een hapje en een drankje ☕️🫖.
