Maandagmorgen om 8 u werden we aan ons hotel opgepikt. De beide Maltesers Eunice en Clive zijn vanaf nu onze reisgezellen. Zij doen nu ook dezelfde trip op de Mekong.
Een rit van zo'n 2 u en 100 km ver bracht ons naar de Mekong.
Daar stapten we op een boot. Die bracht ons naar een plaats midden in de jungle waar we overstapten op een kleinere roeiboot die ons een eind de jungle invoer. Heerlijke trip. Vooral heel rustig. Groot verschil met drukte van Saigon.
We maakten daarna een wandeling van een klein uurtje. We passeerden de huisjes langs één de vele kleine riviertjes van de delta van de Mekong.
We maakten ook een fietstochtje. Heel leuk, maar niet zo fijn voor Eunice want ze kan het niet zo goed. Op die smalle paadjes krijg je immers ook tegenliggers. Een bromfiets maakte haar aan 't schrikken en ze viel. Gelukkig niets ergs.
Daarna stapten we weer op de boot. Na 3 uren varen kwamen we dan aan in Can Tho. We gingen daar eten op de bovenste verdieping van een building waar ik de onderste foto (de 444ste!) van de stad nam.
.
Een rit van zo'n 2 u en 100 km ver bracht ons naar de Mekong.
Daar stapten we op een boot. Die bracht ons naar een plaats midden in de jungle waar we overstapten op een kleinere roeiboot die ons een eind de jungle invoer. Heerlijke trip. Vooral heel rustig. Groot verschil met drukte van Saigon.
We maakten daarna een wandeling van een klein uurtje. We passeerden de huisjes langs één de vele kleine riviertjes van de delta van de Mekong.
We maakten ook een fietstochtje. Heel leuk, maar niet zo fijn voor Eunice want ze kan het niet zo goed. Op die smalle paadjes krijg je immers ook tegenliggers. Een bromfiets maakte haar aan 't schrikken en ze viel. Gelukkig niets ergs.
Daarna stapten we weer op de boot. Na 3 uren varen kwamen we dan aan in Can Tho. We gingen daar eten op de bovenste verdieping van een building waar ik de onderste foto (de 444ste!) van de stad nam.
.
