We ontbeten op het terras van onze kamer want elke dag bacon met ei en gefrituurde patatjes als ontbijt, dat is wel te veel van het goede.🫃
Wij steken vandaag het eiland dwars over naar Wolfville en proberen hierbij zoveel mogelijk de snelwegen te vermijden. Die snelwegen zijn wel bijzonder rustig. Je zou denken dat ze in Canada nog aan het idee van een snelweg moeten wennen.
Op de binnenwegen kan je niet zo snel rijden maar als het aantal km beperkt blijft kan je toch makkelijk een heel eind rijden en onderweg genieten van een prachtige omgeving.
We verlieten het ruige van de oostkust en vonden na een twintigtal km landinwaarts een totaal ander landschap. Hier wonen boeren. Het land wordt bewerkt en in de weiden staan zowaar koeien. De lente moet hier maar pas begonnen zijn want nu pas zie je overal jonge blaadjes aan de bomen, bloeiende boomgaarden en ontluikende wijngaarden.
Eens over die heuvelrug verandert het klimaat. Er is beduidend minder wind en het is ook wat warmer waardoor de wijngaarden hier op die rode aarde heel goed gedijen.
Wolfville ligt in de Anapolis vallei. In de 17de eeuw settelt zich hier een Franse kolonie: de Acadiërs, afkomstig uit de Vendé, Frankrijk.
Ze floreerden als boeren door de zoutmoerassen met dijken af te sluiten en het gewonnen land succesvol om te zetten in vruchtbare velden voor akkerbouw en weidegrond.
Begin 18de eeuw verliest Frankrijk de oorlog (een van vele in die tijd) van Engeland en zo werden in de nieuwe wereld de Acadiërs door de Engelsen verdreven. De meerderheid werd gedeporteerd naar Louisiana in de VS.
We hadden de lunch in een gezellige bistro, ik een beefburger met een fris slaatje en Frank pasta met beefballetjes in een getomateerd roomsausje. Mét een grote pint plaatselijk gebrouwen bier. Best lekker. Omdat het hoogdag was stopten we langs de weg voor een ijsje. Frank at er eentje met zwarte chocola met de toepasselijke naam: 'death by chocolate' ðŸ¤, ik hield het bij pistcio omdat het ijs van gezouten caramel uitverkocht was 😡.
We zijn ondertussen ingecheckt in de Tattingstone Inn. Een huis in Italiaanse stijl en thuisbasis van een vroegere burgemeester.
We eten vanavond een boterhammeke met kaas en/of eentje met worst. We houden het eenvoudig. Immers: overdaad schaadt… 😉