We zijn nu thuis. De wasmachine draait en ik heb al een eerste inspectie en verzorging van de tomatenplanten gedaan.
Er zal nog zeker 14 dagen werk zijn in de tuin.
2022-06-11 Weer thuis.
We zijn nu thuis. De wasmachine draait en ik heb al een eerste inspectie en verzorging van de tomatenplanten gedaan.
Er zal nog zeker 14 dagen werk zijn in de tuin.
2022-06-11 Naar huis 🥲
Dat inchecken liep toch niet zo vlot als verwacht. Die dames achter de incheckbalie bleken toch dezelfde problemen te hebben als wij gisteren. Waarschijnlijk is de software niet goed aangepast aan onze identiteitskaarten. In Schiphol leverde dat helemaal geen probleem op.
Uiteindelijk zijn we toch ingecheckt en bleek toen dat de douane ook eenzelfde probleem had met onze Belgische ID-kaart.
Alles is uiteindelijk toch in orde gekomen.
Het verhaal is helaas nog niet afgelopen.
Binnen komen in Schiphol bleek uiteindelijk ook niet zo eenvoudig. Al bij het uitstappen uit het vliegtuig was er al een identiteitscontrole. Daarna nog een keer bij het binnenkomen in het land, daarna nog een keer bij de douane. Alsof dat nog niet genoeg was, hadden we de pech dat de Thalys die we normaal in Schiphol zouden nemen, daar door werkzaamheden vandaag niet passeerde. Je zou denken: OK, dan nemen we een ticket naar Amsterdam Centraal en nemen daar de Thalys. Die lijn was echter helemaal onderbroken en niet enkel voor de Thalys. We waren dus verplicht om 2 extra treintickets naar Rotterdam Centraal te kopen (extra 34€) om daar dan uiteindelijk de Thalys naar BXL te kunnen nemen. We blijven er ondanks alles in geloven want hier is nogmaals bewezen: "De trein is altijd een beetje reizen!….. "
2022-06-10 Laatste dag
De laatste dag in Tbilisi. 😔
Vandaag een totaal ander ontbijt. We kregen havermout, een slaatje van tomaat en komkommer een kaasgebakje (filodeeg met kaas, gebakken in zonnebloemolie) en zowaar een gekookt eitje met brood, yoghurt en perenmoes.
We maakten ons klaar voor een dagje slenteren door de stad. De weerapp voorspelde dat het mooi weer zou worden en dat we 's avonds een buitje konden verwachten. Die weerapp had het juist.
Toen we een paar dagen geleden ook al in de stad rondkuierden, kwamen we langs een emaille-workshop en net daar vond ik toen exact wat ik zocht. De oorbelletjes waren niet te groot en hadden net die mooie dieprode wijnkleur waarnaar ik zocht. Ik vroeg of ze daar ook een hangertje met dat kleur erin konden bijmaken en ja hoor, we kregen dan ook bericht dat we dit vandaag konden gaan ophalen.
Ik maakte ondertussen wat foto's van dat minutieus precisiewerk. Eerst wordt op een zilveren basis een tekeningetje uitgewerkt met zilverdraad. Het emaille wordt in het zilver gepenseeld en krijgt tot 5 lagen emaille die telkens anderhalve minuut op een temperatuur van 750°C gebakken wordt. Nadat de laatste laag gebakken is wordt het juweel gepolijst tot de zilverdraad weer zichtbaar wordt. Dat is een scherp staaltje kunstenaarsvakmanschap. Soms gebeurt het dat het niet lukt en dat de emaille zelfs ontploft. Dan is er veel moeite voor niets geweest.
Op het Meidanplein is het heerlijk zitten op een terrasje met een biertje. Onder het plein is een bazaar waar natuurlijk die heerlijke Georgische wijn te koop is maar waar ook allerlei andere Georgische specialiteiten aangeboden worden. Het is één grote toeristenval. De setting is daarvoor natuurlijk goed gekozen.
Rond 18:00u zijn we dan gaan eten in het 'Bread House'. Daar waren we al een keer een avondje met de groep. Tegen 19:00u keerden we terug. We liepen nog een laatste keer door de plaatselijke 'Rue des Bouchers', en genoten nog een laatste keer van het adembenemend panorama. We dronken de rest van de fles wijn op die we meekregen en toen was het inpakken geblazen.
Vanaf deze voormiddag was Frank al aan het proberen om in te checken voor de vlucht van morgen. Zelfs Elene werd ingeschakeld om te proberen. Maar niets mocht baten. Uiteindelijk heeft zij ten einde raad naar de luchthaven gebeld want Georgian Air was niet bereikbaar. Daar hebben ze haar bevestigd dat dit enkel kon aan de incheckbalie. Als dát maar goed komt 🤞.
2022-06-09 Met de metro en een doop.
Deze ochtend kregen we pas om 09:00 u ontbijt. Voor ons is dat laat. We kregen van die dunne korte pasta met gebakken ei en zoute kaas met komkommer en tomaat én Nescafé.
Ons nieuwe verblijf ligt heel dicht tegen het Rustaveli metro station, dus besloten we om met de metro te rijden. We trokken naar het Tbilisi railway station in de hoop de mooie huizen te vinden zoals Charlotte ons aangeraden had. Die huizen hebben we niet gezien. We zijn blijven hangen in een overweldigend grote markt. Daar was werkelijk álles te koop. Van verse groenten en fruit en kruiden, allemaal van eigen kweek tot schoenen, kledij, klein electro, …. je kan het zo gek niet bedenken of het is er te koop. Er was ook een heuse bakkerij waar ze die broden bakten die we ook de eerste dag te eten kregen en waarin we zelf de kaas en ei moesten mengen. De bakker en wij verstonden mekaar langs geen kanten, maar hij begreep dat we graag wilden kijken en foto's nemen. Dat kon, want een gemeende GAMARJOBA en BELGIA doen blijkbaar wonderen.
Na de middag gingen we op souveniertjes-jacht. In de Sioni-kerk kwam ineens veel volk binnen. Bleek om een doopsel te gaan van een tweeling. Wij hebben daar op uitnodiging van de apetrotse papa de hele ceremonie gevolgd. Dat was zo mooi met 3 zangers en 2 priesters en heel de familie daar rond. Heel bijzonder.
Tegen 18:00 u aten we nog een licht maaltje en toen namen we de metro terug.
We drinken nu een wijntje en genieten nog van het prachtige uitzicht van op het terras.
2022-06-08 Alleen met z’n twee
Wij hebben nu nog 3 dagen in Tbilisi.
We ontbeten uitgebreid en tegen 11:00u bracht een taxi ons naar onze nieuwe bestemming. We lieten daar onze bagage achter want 'de kamer was nog niet klaar'. Tegen 16:00u kwamen we terug. Bleek dat in een groot deel van de stad door wateroverlast buiten de stad een probleem was met de watervoorziening. Ook zo in het guesthouse waar we zouden verblijven. Geen water, dat betekent geen koffie of thee, geen mogelijkheid om de wc door te spoelen, maar ook geen douche. En net daaraan hadden we natuurlijk heel erg nood. Er was hen beloofd door de watermaatschappij dat het tegen de middag zou opgelost zijn, maar ondertussen was het al bijna 6 u de namiddag en er was nog steeds geen water. Dus werd er naar een alternatief gezocht.
We verblijven nu in een kamer in hun luxeappartement dat aan de andere kant van de stad ligt waar geen probleem was met water. De Nederlanders die al van gisteren bij hun waren konden hier een douche komen nemen en samen hebben we dan op het terras een drankje gedronken en een babbeltje geslagen. Vanop dat terras is het uitzicht over de stad fenomenaal.
Al bij al viel dat dus best mee. Ook weer een bewijs van de gulle gastvrijheid van de Georgiërs.
We gingen daarna eten in een poepchique restaurant en tegen 23:00u lagen we in onzen nest.
Een reis die zonder verrassingen is, is aan ons niet besteed.
2022-06-07 Laatste dag.
We hadden een vrije dag volledig voor onszelf. In een stad als Tbilisi is dat niet moeilijk, want er is altijd wel wat te beleven.
Wij gingen vooral op zoek naar een kaartje als bedankje voor onze beide fantastische gidsen.
We gingen nog samen gezellig wijnproeven met enkele lekkere hapjes. Het afscheid was hartelijk en ontroerend.
Bedankt iedereen voor een fijne tijd samen ❤️😘
2022-06-06 Terug naar Tbilisi
Vandaag was een reisdag. We verlieten het Kaukasusgebergte en keerden terug naar de hoofdstad. We stopten nog even om van het landschap te genieten en even later ook in Mtscheta. In het verleden speelde deze stad een belangrijke rol. In de 3de eeuw tot de 5de eeuw was het de hoofdstad van Kaukasisch Iberië. Hier werd ook de Georgisch Orthodoxe Kerk gesticht. We bezochten de Svtitschoveli-kathedraal uit de 11de eeuw.
Terug in Tbilisi kregen we weer een fantastisch diner met (uiteraard) weer fantastische wijntjes.
Er was niet meteen een 'tamada' aanwezig. Dat is van oudsher de ceremoniemeester die de personen aanwijst die mogen toasten, maar de toasts waren in elk geval hartelijk en gemeend.
Terug in Tbilisi kregen we weer een fantastisch diner met (uiteraard) weer fantastische wijntjes.
Er was niet meteen een 'tamada' aanwezig. Dat is van oudsher de ceremoniemeester die de personen aanwijst die mogen toasten, maar de toasts waren in elk geval hartelijk en gemeend.
2022-06-05 Berg hike.
We waren allemaal in een goede bui want er stond een flinke klim in de bergen op het programma.
We werden door onze chauffeur vakkundig naar de startplaats van de hike gebracht. Die rit ging door de verschrikkelijke staat van de weg als een slakkengangetje vooruit. We werden letterlijk door elkaar geschud en soms was het best dat je niet door het raam keek want naast de weg gaapte de ravijn. We startten vanuit Juta en vanaf de eerste 500 meter klimmen vielen we al van de ene verbazing in de andere. Zo mooi met groene flanken die als een biljartlaken over de berghellingen gedrapeerd lagen waarboven machtig grote rotsformaties uitstaken, overdekt met wolken als slagroomtoefen. De klim van zo'n 5 km duurde een kleine 3 uren. We klommen tot 2530m. Halfweg zo rond een uur of half twee aten we onze lunch. Het dalen ging iets vlotter 😉. Uiteindelijk waren we 4,5 uren aan het stappen.
Onderweg ontdekte Ria Mount Khatchapuri, de Khinkali Pass en de Tsjatsja River 🤪😂
Omdat ze er maar niet genoeg van konden krijgen wilden de 'die hards' nog naar de Gergeti kerk. Dat deden ze dan te voet terwijl de softies onder ons liever met de taxi erheen gebracht werden. Charlotte slaagde erin om samen met Zviad ook de afdaling te voet af te leggen. RESPECT! 🫡
De dag werd afgesloten met een diner in een plaatselijk restaurant, met de nodige wijn 🍷maar ook met een Georgisch biertje 🍻.
2022-06-04 Naar de bergen.
Om 10 u stipt zat iedereen in de bus. Elene moest wel nog gauw even cash afhalen, bovendien was de brug op de weg naar Tbilisi afgesloten wegens herstelwerkzaamheden en moesten we een ommetje maken. 🤪 Daardoor verlieten we pas drie kwartier later Bordjomi.
Lunch kregen we in de Salty Garden aan het Basaleti meer. Deze locatie ligt ver van de bewoonde wereld. De weg ernaartoe was nogal 'bumpy' maar de locatie was prachtig.
Onderweg maakten we nog een tussenstop aan de Ananuri kerk. Een van de vele, maar veruit een van de mooiste kerken die we tot hiertoe bezochten.
Zo kwamen we langzaam in de bergen terecht. De weg slingerde langs fantastische vergezichten en achter elke bocht kwam zowaar een nog mooier uitzicht, op met sneeuw bedekte toppen.
We passeerden Gudauri, een populair ski-oord, en kwamen uiteindelijk via de Jvari-pas op onze bestemming aan. In Stepantsminda ligt het hotel.
Hét hotel,…. hm daar mankeerde toch een en ander aan. Maar ach, niemand is perfect. We passen ons aan, zoeken een oplossing en maken er het beste van.
Vanavond hebben we geleerd hoe we khinkali moeten maken. Dat zijn net beursjes die gevuld zijn met vlees van koe, varken en lam en in water gekookt worden net als ravioli. Deze keer was het zonder lam. We slaagden er allemaal in om min of meer aanvaardbare khinkali te maken.
Uiteraard werd ook nog allerlei lekkers geserveerd. Chikhirtma is kippensoep met azijn en eieren; heel speciaal. En uiteraard mocht ook de khatchapuri niet ontbreken. Deze keer met kaas en puree!…
Bij de terugkeer is het beginnen onweren en vermits dat in de bergen zeer onvoorspelbaar is werden we met de taxi terug naar het hotel gebracht. En nu is het hier serieus aan het gieten. Gelukkig is dat buiten!😉
2022-06-03 Vardzia, Chobareti, Akhaltsikhe
We zijn de enigen die om 8 u gaan ontbijten. Tegen dat wij op 't gemakske klaar zijn komt de rest erdoor en drinken we nog samen een tasje koffie.
Tegen 10 u zaten we vandaag op de bus. We reden eerst naar Vardzia.
De grotstad is nu een grotklooster aan de zijkant van de Erusjeli in het zuiden van Georgië in de buurt van Aspindza op de linkeroever van de Mtkvari. De stad werd gesticht door koningin Tamar in 1185. Een aardbeving in Samtsche in 1283 verwoestte ongeveer twee derde van de stad waardoor de grotten van buitenaf zichtbaar werden.
Het was een hele klim en het dalen in de uitgehouwen trappen was best lastig.
In Chobareti kregen we de lunch aangeboden in een boerderij die door de eigenaar vakkundig en met veel toewijding hersteld wordt. We kregen een demonstratie van hoe je 'spaghettikaas' maakt. Dat is een intensief en lastig werk.
Vandaar ging het naar Rabati Castle in Akhaltsikhe. De wijn die ons daar aangeboden werd, komt van wilde druivenranken. En is zeer exclusief. Er wordt jaarlijks maar een beperkte hoeveelheid van geproduceerd. Bij deze proeverij hoorde natuurlijk weer allerlei lekkers.
De maaltijd werd afgesloten met tsjatjsa. (ჭაჭა) Traditioneel wordt de drank gestookt van de vruchtenpulp die overblijft na het uitpersen van druiven bij het maken van de wijn.
Het was al flink donker toen we terug in Borjomi aankwamen.
2022-06-02 Van Ateni Gorge via Gori naar Borjomi
Het ontbijt was royaal met koffie, thee, verschillende kazen, confituren, brood, een omeletje,… alles van eigen kweek.
De weg naar Gori was een marteling voor onze chauffeur en ons busje. Blijkbaar zijn ze aan de weg al 7 jaar aan het werken en het einde is nog lang niet in zicht. Toen we uiteindelijk in Gori aankwamen was het al dik over de middag. Gori is de geboorteplaats van Stalin. De gids in het museum stond waarschijnlijk op uur, want ze ratelde aan een stuk door en leidde ons in sneltempo van de ene zaal vol foto's naar een andere zaal vol foto's. De stamboom van Stalin werd uitvoerig omschreven, maar zonder overzicht zegt dat niets. Het huisje waar hij opgroeide en de wagon waarin hij zich verplaatste konden ook bezocht worden.
Rond 15:30u kwamen we in Borjomi aan en toen kregen we 'een lichte lunch'. Ik vraag me af wat er bedoeld wordt met een gewone lunch, want van wat wij te eten kregen daarvan kan ik drie dagen leven!…. Na de lunch gingen we naar het zwembad. We hadden niet verwacht dat we eerst drie kwartier door een bos moesten stappen daarvoor. Het water van het openluchtbad komt van een thermische bron. Het is aangenaam van temperatuur, maar het stinkt zeven uren tegen de wind in. We moesten ook langs dezelfde weg weer terug. Ondertussen was het al behoorlijk laat geworden. Het avondmaal was 'iets' minder uitgebreid maar we hadden zeker meer dan genoeg.
2022-06-01 van Tbilisi naar Ateni Gorge
De dag begon zoals gewoonlijk om zeven uur. Dat geeft ons ruim de tijd om ons klaar te maken en te ontbijten. Tegen 09:50 u stonden we gepakt en gezakt in de lobby.
De reis verliep heel gezapig. We passeerden voorbij Mtskheta, de oudste stad en meteen ook de eerste hoofdstad van Georgië. In de oudste kerk van Georgië in Jvari, heb ik 5 kaarsjes aangestoken. Eentje voor elk van onze kleinkinderen. Die geestelijken wisten hun plaatsen om een nederzetting te starten wel goed uit te kiezen.
Tegen de middag werden we hartelijk ontvangen door Andro. Hij vertelde honderduit over het wijnavontuur dat hij samen met Elene en Bernard gestart is. Er werd geproefd en uitgelegd en naarmate er meer geproefd werd, werd de stemming enthousiaster en gingen de stemmen luider klinken. Het middagmaal was weer voortreffelijk en uiteraard vloeide de wijn overvloedig. Ik kreeg het recept van de Khatchapuri mee. Ik ben benieuwd of we het origineel kunnen imiteren.
Na de lunch ging de reis verder over nieuw aan te leggen wegen. Het ging er nogal hobbelig aan toe. Het guesthouse is niet makkelijk te bereiken. Een 4x4 die waarschijnlijk nog stamt uit de Sovjettijd bracht onze valiezen door de rivier naar het guesthouse terwijl wij over een bruggetje de overkant bereikten. Na een flinke wandeling konden we aan tafel aanschuiven. Het avondmaal dat weer bijzonder verzorgd was, werd natuurlijk weer vergezeld van de nodige plaatselijke geestrijke dranken. Een munt-theetje en een glaasje met wat heel goed op grappa leek, maakte de maaltijd af.
Ik weet niet of we aan dit tempo het eind van de week wel halen!..
Abonneren op:
Posts (Atom)