We tikten de bestemming in de GPS in en volgden de instructies van de stem. Misschien hadden we dat beter niet gedaan!
We gingen van SH25 af en volgden H309. Aanvankelijk bleek dat best een leuk weggetje. Iets smaller dan de SH maar OK. Toen we zowat 5 km gereden hadden veranderde die mooie asfaltweg in een 'dirtroad'. Had ik moeten rijden, dan had ik na 1 km al rechtsomkeer gemaakt. Maar niet zo mijn chauffeur. Die meende dat het nog wel zou meevallen. Dat dit 25 km zou duren, daar had hij bepaald niet op gerekend. Bovendien bleek dat een slingerende weg te zijn met haarspeldbochten en gladde wegdelen omdat de gravel daar weggereden was. Toen we uiteindelijk in de bewuste stad aankwamen hadden we ineens een licht bruine auto ipv een rode. Bovendien is me dat daar beginnen te gieten. Gelukkig zijn daar allemaal overdekte trottoirs. Tussen 2 stortbuien door moest je uit je auto zien te geraken om dan zo snel mogelijk naar zo'n afdak te rennen. We hebben daar geluncht terwijl de regen met bakken uit de lucht bleef vallen.
In het terugkeren zijn we wél langs de SH25 gereden. Dat was zeker een omweg van 35 km en ondertussen bleef de stem van de GPS roespeteren, zeker gedurende 10 km lang.
In het terugkeren zijn we nog eens langs Hot Water Beach gereden. Dat water trekt mijne man onvoorstelbaar aan. Hij moest en zou die warme plekken gaan voelen. Dus, zwembroek aan, handdoek onder de arm en weg was hij..... Hij staat ergens op de foto. Wie kan hem vinden?
Deze avond wordt onze laatste avond in NZ. Hier in Cooks Beach is het nu ook beginnen te stortregenen.
Vermits we deze middag lekker aten houden we het vanavond weer op een slaatje.
Met uiteraard de rest van de fles ..... 😋😉